ανοιξιάτικος ήλιος χειμωνιάτικο φεγγάρι
Πριν λίγο καιρό, μια κατάμαυρη νύχτα χωρίς αστέρια ξαναπήγα να αντικρύσω τη θάλασσα. Ξέρεις πόσο φοβάμαι τη θάλασσα;
Σκεφτόμουν κοιτώντας τη, αλλά με τα μάτια μισόκλειστα... πως θα έρθει μια μέρα, ξέρεις, μια από αυτές τις συνηθισμένες μέρες που ξυπνάς και βρέχει, που φτιάχνεις καφέ και τον ανακατεύεις ασυναίσθητα για ώρα με το κουτάλι σαν να ανακατεύεις τη ψυχή σου, που τρίβεις με το χέρι τα θολά τζάμια του αυτοκινήτου για να δεις έξω μωβ σπίτια και κίτρινα δέντρα, μια από αυτές τις συνηθισμένες μέρες που ανοίγεις να διαβάσεις ένα βιβλίο και μυρίζεις ξάφνου το μελάνι και το χαρτί σαν να'ναι η πρώτη φορά, μια από αυτές τις μέρες που ο λαιμός σου πονάει από το κρύο και ίσως πεις αν μου φιλούσες το λαιμό θα μου περνούσε μονομιάς, και θα ζωντάνευαν του νου οι ιαματικές πηγές, με χαρούμενους σκίουρους και σβέλτους λαγούς που θα βουτούσαν και θα πλατσούριζαν μέσα τους...
Μια τέτοια μέρα λοιπόν, όταν ο χειμώνας θα γινόταν άνοιξη και λίγο καλοκαίρι, ένα βήμα πριν το καλοκαίρι δηλαδή, ήταν που θα πήγαινες στο σταθμό και θα έπαιρνες το πρώτο τραίνο. Θα ανέβαινες μόνος για ταξίδι, για μέρες, για μήνες... Θα περνούσες μέσα από πόλεις, καθαρές και περιποιημένες, αυτές που ο αέρας τους μυρίζει φρέσκια μπογιά και φρούτα απ'τα μανάβικα. Θα κατέβαινες για λίγες ώρες σε πόλεις βρώμικες, αυτές που μυρίζουν σκουπίδια και τηγανιτά ψάρια, που οι κάτοικοι είναι σαν μουτρωμένοι, αλλά και σαν με ψεύτικο χαμόγελο, θα τραβούσες φωτογραφίες τα στάσιμα νερά στους δρόμους τους που καθρεφτίζουν τον ουρανό, θα έκανες μπάνιο σε φτηνά ξενοδοχεία και θα συνέχιζες με τις επόμενες αμαξοστοιχίες.
Θα πέρναγες από απότομα φαράγγια με οδοντωτό, τις νύχτες θα έβλεπες φουντωτές ουρές από κρυμμένες αλεπούδες σε θάμνους δίπλα στις ράγες, τα φώτα από τις μακρυνές πόλεις, τον έναστρο ουρανό ξαπλωμένο σε λίμνες, τις ημέρες λιβάδια με πρόβατα μέσα στο πράσινο του γκαζόν και το κόκκινο της παπαρούνας, και ουράνια τοξά παχιά σαν σύννεφα να βουτάνε σε ποτάμια.
Θα μιλούσες με τυχαίους αγνώστους ταξιδιώτες για τον καιρό, για τους προορισμούς, σε πόση ώρα φτάνουμε; θα ακούγες καμπάνες να χτυπούν σε χωριά, θα έβλεπες παζάρια και εκκλησίες, θα διάβαζες ξεχασμένες εφημερίδες και βιβλία στα βαγόνια και θα έκανες συλλογές από χρησιμοποιημένα εισητήρια και τις φωτογραφίες που θα τραβούσες..
Τα ξημερώματα στη κουκέτα και λίγο πριν κοιμηθείς, θα άκουγες μουσικές και θα ονειρευόσουν με τα μάτια ανοιχτά και θα σκεφτόσουν για τη μέρα που πέρασε και όλη την ζωή σου πριν απ’το ταξίδι. Για την επόμενη μέρα που ξημέρωνε, δεν ξέρω τι σκέψεις θα έκανες... Ούτε που το φαντάζομαι δηλαδή. Αλλά είναι παράξενα ωραίο να παίζω μερικές φορές με άμυαλες πιθανότητες που δεν βγάζουν πουθενά, παρά μόνον σε όνειρα. Είναι όμορφο όταν οι προορισμοί είναι έκπληξη. Η αλήθεια είναι αυτή.
Μια μέρα όπως και οι άλλες μέρες, χειμωνιάτικη πλέον, ήταν που με είδες να κάθομαι στο σταθμό. Δεν περίμενα το τραίνο, είχα κάτσει μόνον για να ξεκουραστώ, γιατί μου αρέσουν και εμένα τα τραίνα... Σε είδα όρθιο μέσα από το παράθυρο και με είδες καθισμένη σε ένα παγκάκι να κρατώ ένα κίτρινο φάκελο. Φορούσες γαλάζια και εγώ πράσινα. Είχε κρύο και φυσούσε και όταν χαμογέλασες είπα πως πρέπει να ανέβω στο τραίνο γιατί σε ερωτεύτηκα...
Γλύστρησες στο μυαλό μου, απλώθηκα στα μάτια σου, μετά μπήκες μέσα μου. Χαμογελούσα. Και δεν σου έλεγα γιατί. Εσύ σαν να απορούσες, αλλά ήξερες, γιατί μου έκανες έρωτα και χαμογελούσες την ίδια στιγμή με μένα.
Ξύπνησα μετά από ώρες, μέρες ύπνου και κοίταξα τις εικόνες που τρέχαν στο παράθυρο του τραίνου. Άσπρα. Παντού χιόνι και ομίχλη. Στα πεζοδρόμια, στα περβάζια, στις στέγες, στις ταράτσες, στους δρόμους, στα λουλούδια που κοιμόντουσαν, στα δέντρα που ξεκουράζονταν, στα βουνά που περίμεναν. Λευκό τόσο, που η γύμνια του μ'έκανε να τρέμω. Εσύ δίπλα μου γυμνός πάλευκος και ζεστός. Σου έγλειψα τον λοβό του αριστερού αυτιού σου. Ντύθηκα με το πράσινο παλτό μου, κατέβηκα. Θλιμμένα χαμόγελα, μεγάλα μάτια... Η πολύτιμη ηρεμία. Καμιά παραφροσύνη και για κανέναν.
Το ξέρω... Και ξέρω πως μπορείς να με αντιληφθείς ακόμη και όταν ψιθυρίζω...
Σε αίθουσες αναμονής σταθμών που αλλάζεις τραίνο, ακόμη και όταν έχουμε γυρισμένες τις πλάτες μας και δεν έχουμε ειδωθεί, εσύ πρώτος ξέρεις ότι βρίσκομαι εκεί. Δεν σε βλέπω. Τελευταία στιγμή τρέχω να προλάβω και πέφτω πάνω σου. Σαστίζω, μα σου δίνω στο λαιμό ένα έτοιμο κλεφτό φιλί που έχω φυλαγμένο, και φεύγω με το επόμενο τραίνο, ίσως μέχρι την επόμενη τυχαία συνάντησή μας σε έναν σταθμό στο πουθενά, όπου μπορεί να προλάβεις να με φιλήσεις εσύ πρώτος...
15 Comments:
Μ'έκανες και κλαίω ρε αυγό...Καιρό είχε να με αγγίξει κάτι στη γειτονιά. Σε φιλώ.
γραφεις καταπληκτικα !
ετοιμος ειμαι να παω στον σταθμο ..
να φυγω?
να την βρω?
ο ερωτας
ειναι ο καλυτερος μας συντροφος
μας κανει αλλους ανθρωπους
μονο που πρεπει
να ζουμε την"σωστη" ζωη μας
Νασαι ευτυχισμενη οχι απλα καλα
Πολύ όμορφο.. και το βρίκα τυχαία..
...
κόλλησα για πολλή ώρα
και
...
το μόνο που μου βγαίνει είναι να σου δώσω ένα φιλί.
Δ Ε Ν η θ ε λ α ν α
τ ε λ ε ι ω σ ε ι ...
μα
μια μερα αν σε κουρασει..
το κρυφτο
και το κυνηγι
στο παιχνιδισμα της ασημενιας αλεπους μεσα στο σκοταδι ..
-αποσυμπιεση !
http://talisker-talisker.blogspot.com/2007/07/blog-post_28.html
Δεν θα παίξω με τις λέξεις
Δεν θα τρέξω να κρυφτώ
Δεν θα ξαπλώσω να κοιμηθώ
Δεν θα ξυπνήσω
Θα σταθώ να σου πω μονάχα πως ζήλεψα το κείμενό σου. Μαγεύτικα, ειλικρινά.
Καλησπέρα…
Χρόνια Πολλά και Καλά…
Σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου…
Και του Χρόνου…
Αυτο που είπες για τους χαρουμενους σκίουρους και τους σβελτους λαγούς με αγγιξε.
Τα αλλα δεν τα πολυκαταλαβα γιατι ειμαι μικρός ακόμα
Ασε που δεν μαρεσουν τα τρένα
Ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει απο σένα (το χμ... λίγο διάστημα που σε διαβάζω). Το φανταζόμουν να γίνεται βίντεο, με μουσική, εικόνες, αφήγηση... Έφυγα λέμε! Μ' αρεσουν κι εμένα τα τρένα...
Εχει πλάκα...
σου αφήνω comment κι εσυ σχολιαζεις τα 2 super βιβλία.
χε~
Μου άρεσε πολύ αυτο το ταξίδι.
Με πήγε πέρα απο το πέρα.
Γαμάνε τα τρενα...
...Οταν περνανε(ξερεις) τις γεφυρες και συνεχίζουν.
Όμορφα ταξιδια συνεχίζω να τάζω,
στο κοφτερο μου φυλαχτο.
Παιζει καμιά ξύστρα?
χε~
Μια απο εκεινες τις μέρες,
που θα παρουμε ανάποδες στροφές και θα τα γαμήσουμε όλα,
σπερματα καρφωμένα στα κενα βλέμματα τους.
το βλέμμα ειναι με 2 (μ)
σε ρωτησα και απάντησες στριβοντας
έλα;;;
ναι!
Τενεκεδουπολη ολέ!!!!!!!!!!!!
Πολύ όμορφο...
Απλά λιτά και χωρίς πολλά πολλά....ΜΠΡΑΒΟ...μου άρεσε υπερβολικά!!!!!
Βρηκα τυχαια το μπλογκ σου απλα κοιταζοντας ελληνικα μπλογκς...γραφεις πολυ ομορφα...
απεικονιζεις συναισθηματα...σα να διαβαζω τις σκεψεις μου που μονιμα τρεχουν και απεικονιζονται μονο με γρηγορες εικονες μεσα στο μυαλο μου και νιωθω πως ειναι ακατορθωτο να τις πω ή να τις γράψω....
εκφραζομαι λοιπον και δημιουργω κοσμηματα πια...κατασκευες...οσο μπορω ....περα απο την απαραιτητη εμπορικοτητα που τοσο βαριεμαι...
μαρεσαν πολυ αυτα που γραφεις και ο αυθορμητος και αθωος τροπος σου που δειχνει εναν πολυ ευαισθητο και περιεκτικο, γεματο ανθρωπο! χαιρομαι... νιωθω πως ναι! υπαρχουν ατομα σαν εμενα τοσο ονειροπολα και τρελλα ευαισθητα! να τα λεμε...
φιλια σαπφώ
-μα που κρυφτηκες κι εσυ?
ΧΧ
Your content is probably definitely one the greatest . General impact of the webpage is actually delightful .
Hartford Locksmiths
Nashville Locksmiths
San Leandro locksmith
Locksmith RedwoodCity CA
RedwoodCity locksmith
Locksmith RedwoodCity CA
Locksmith RedwoodCity
Locksmith RedwoodCity
Locksmith Buffalo Grove IL
Locksmith Buffalo Grove
Locksmith Buffalo Grove
Locksmith Buffalo Grove
Buffalo Grove Locksmith
Locksmith Buffalo Grove
Locksmith Buffalo Grove
Locksmith Buffalo Grove IL
Locksmith Buffalo Grove IL
Locksmith Buffalo Grove IL
Locksmith Buffalo Grove
Buffalo Grove Locksmith
Post a Comment
<< Home