What's the story morning glory ?Για το άγγιγμα που χάνεται....
Ένιωσα ότι μπορούσα να αφεθώ... ήταν τόσο όμορφη η στιγμή που σε είδα που ήθελα να τη φυλάξω μέσα σ'ένα κοχύλι στη θάλασσα της ψυχής μου.
Ένα τόσο δα σεντουκάκι φτιαγμένο από φίλντισι, γυαλιστερό μα δυνατό... κι αν το παράσερναν τα κύματα δεν θα χανόταν... το'ξερα.
Έστω για λίγο με πήρες μαζί σου σε έναν διαφορετικό κόσμο, μαγικό... με το μυαλό σου να με συναρπάζει... με τα μάτια σου τόσο γλυκά, μελιά... που αν τα είχα μάλλον θα'βλεπα τον κόσμο σε χρώμα καραμελέ...
Ξύπνησε μέσα μου όμορφο συναισθήμα αλλά και μια σκοτεινή διαίσθηση την ίδια στιγμή...
Όταν νιώσω έτσι ξέρω τι έρχεται... και χθες η διαίσθηση αυτή με τύλιξε σαν παλιό τριμμένο παλτό, ξένο πάνω μου.
Με έντυσες στα χρώματα του χειμώνα μέσα σ'ένα λεπτό... εμένα που φοράω κόκκινα φουστάνια και χαμογελάω...
Δεν είναι η ανάγκη μου να σε δώ, είναι που πίστεψα το ένστικτο μου... ήταν όμορφα όμως, έστω για λίγο...
posted by Desposini Savio at 8:13 AM
7 Comments:
.... :( ..... Κράτα τη στιγμή!
αν θες να ζεις ευτυχισμενη κουκλα μου φτιαξε ολη σου τη ζωη με βαση αυτο το ενστικτο σου που ξερεις ποιο ειναι,τη ζωη θα την ζεις για παντα δικη σου μονον μεσα σε μικρες στιγμουλες γαληνης ,πουθενα αλλου ,η ζωη ειναι μικρη για να ειναι θλιβερη και μονον οι στιγμες την κανουν να δειχνει αιωνια.carpe diem
Καμιά φορά χάνω το δρόμο Anastasio. Και το χειρότερο είναι να χάνω και τον έλεγχο...είναι ωραίο αλλά για λίγο.
Από σήμερα φόρεσα ένα χαμόγελο, που σε λίγες μέρες θα το υποστηρίζω εύκολα... όλα θα πάνε καλά
οι δρομοι στη ζωη ειναι 2.ποτε τρεις.η ο ενασ η ο αλλος.Μεθαινεις ποιον πρεπει να ακολουθεις και μετα θελεις να ξαναζησεις εστω για λιγο πως ηταν οταν χαθηκες,χρειαζομαστε που και που να χανομαστε γιατι πιστεψε με ο ερωτας παντα χανεται οταν γινει προβλεψιμος.Ασ εχεις μια πυξιδα καλου κακου αλλα μην εξαρτασαι απο αυτην ,απλως να την συμβουλευεσαι καθε φορα που αλλαζει η μερα και ερχεται το πρωι.oso gia th diarkeia ειναι παντα λιγη,eytyxia einai mia stigmh γαληνης,τιποτε παραπανω
Είναι πως θα ξυπνήσω το πρωί...κάθε πρωί!
Ας είναι όμορφες μέρες αυτές που θα έρθουν και ας είναι δύσκολος ο δρόμος.
Anastasio καλημέρα...
Παλιό καινούργιο λίγη σημασία έχει. Είπα να ξεκινήσω λοιπόν εδώ τις επισκέψεις μου Δεσποσύνη. Διακριτικά, για τώρα.
Με άγγιξε το "άγγιγμα που χάνεται" ως τίτλος, έτσι απλά, μετά η φωτογραφία, κι ύστερα με τρόμαξε αυτή η αίσθηση του ξένου παλτού.
Διαίσθηση λοιπόν; Μα ναι, τι άλλο;
Η διαίσθηση σπάνια ξεγελά. Είναι παρούσα κρατώντας απ'το χέρι το ένστικτο...
Καλώς όρισες Helorus
Post a Comment
<< Home