What's the story morning glory ?Το παραμύθι με την αλεπού...
Κάθε βράδυ ερχόμουν και σου έφερνα ζεστό γάλα με μέλι... πόσο μ'ανακάτευε εκείνη η μυρωδιά, αλλά ήθελα πολύ να σε δώ, μ'αυτό το λίγο φως από το πορτατίφ...
Ήταν τότε που δεν μας μίλαγες. Μόνο σε μένα καμιά φορά χαμογελούσες και με χάιδευες στη πλάτη. Απλά ένιωθα ότι μ'αγαπάς...
Έμπαινα κάτω από τα σκεπάσματα και σου έπιανα τη μύτη... Η μύτη σου μ'αρέσει ακόμη, όσο και η δική μου... πολύ δηλαδή! Κοιτούσα τα τεράστια μάτια σου και μου'λεγες ότι όταν ήσουν μικρό παιδί σε φώναζαν "καρύδα" γιατί τα μάτια σου έμοιαζαν έτσι...
Και ξεκίναγες το παραμύθι με αυτή την ταλαίπωρη αλεπού, που μες στο καταχείμωνο έφυγε από το δάσος και κατέβηκε στο χωριό για να βρει φαγητό για τα 3 αλεπουδάκια της.
Κανείς δεν της έδινε και αν κάποιος τελικά προσφερόταν να της δώσει ήταν φαγητό που δεν το τρώγανε οι αλεπούδες, όπως για παράδειγμα φακές..."τρομερή ατυχία" μου έλεγες...
Αναγκάστηκε λοιπόν η αλεπού να μπει σε ένα κοτέτσι και να κλέψει μια κότα, την έπιασαν, την πήγαν στο δικαστήριο, αλλά ο δικαστής τη λυπήθηκε μόλις αυτή άρχισε να κλαίει και της έδωσε χρήματα για να πάρει φαγητό για τα αλεπουδάκια... και μου περιέγραφες μετά τι φαγητά τους έφτιαχνε η μαμά αλεπού και τι ωραία που περνούσε όλη η αλεπουδοοικογένεια...
Είχα τότε έναν προβληματισμό, παρ'ότι μικρό παιδί... σε ρώτησα κάποια στιγμή "-αφού τα φαγητά θα τελειώσουν, τι θα γίνει μετά;". "Θα αναγκαστεί να ξανακλέψει μια κότα" μου είπες. "-Γιατί;" . "Για να μπορώ να σου ξαναλέω την ιστορία...".
Προχθές στο τηλέφωνο σου είπα ότι σ'αγαπάω. "Και'γω γιαβρί'μ" απάντησες...
posted by Desposini Savio at 8:48 AM
13 Comments:
Χωρίς σχόλιο. Με έλιωσες...
Προσπάθησα ανεπιτυχώς να αφηγηθώ αυτό το παραμύθι πριν λίγες μέρες. Μονάχα ο "καρύδας" έχει τον μοναδικό τρόπο...και ας ήταν τόσο απλό σαν παραμύθι.
makari na sou zwgrafiza mia omorfh kardia apo dw mesa;-)
einai uperoxo k me kanes k dakrusa!
telika mia leksh mia matia apo kapoio atomo pou agapas...se liwnei!
se kanei xilia kommatia!
Η καρδούλα σου είναι όμορφη και τη βλέπω και από εδώ Margouli!!!
Πολύ όμορφο το παραμύθι.
Κ ακόμα πιο όμορφα αυτά που αφήνεις τον εαυτό σου να λέει, αλλά κ να ακούει.
Όχι σε μας, αλλά σε εκείνον!
Little a - To blog μου είναι το ετεροχρονισμένο μου ημερολόγιο...!
Αυτός ξέρεις, είναι και ο λόγος που αρχικά φτιάχτηκαν τα blogs..
Να είναι ημερολόγια...
Καλημέρα ;)
Καλώς σε δέχομαι Hunter!
Καλημέρα
υπέροχα τρυφερό... τι να πω; ... να είσαι καλά!
Και'συ Helorus.
Να χαμογελάμε περισσότερο!
Ένα άλλο παραμύθι με μια αλεπουδίτσα
........................
…Ηταν ένας πολύ περίεργος πρίγκηπας!
Θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν ήταν καν πρίγκηπας-ισως λοιπόν να είναι ακόμα πρίγκηπας επειδή κανείς δεν είπε έτσι, και επειδή ίσως δεν έτυχε ακόμα κανείς να διεκδικήσει το πριγκηπάτο του και για ποιό λόγο άλλωστε...-
...Ηταν ένα τόσο δα μικρό πριγκηπάτο!
Χώραγε μάλιστα σε ένα διαμέρισμα με τρία δωμάτια- το ένα όπου θα έπρεπε να κοιμάται και που σπάνια κοιμότανε, το άλλο με ένα μεγάλο καναπέ όπου κοιμόταν ενω δεν έπρεπε και το τρίτο ένα γραφείο όπου ρύθμιζε τις υποθέσεις των υπηκόων του...-
...Ηταν κάτι παράξενοι υπήκοοι!
Ολοι υποθετικοί και όλο κι έρχονται.
Μα κάποτε θα φτάσουν με μικρά υποθετικά βηματάκια.
...Ετσι λοιπόν έχουμε ένα περίεργο πρίγκηπα, σε ένα τόσο δα πριγκηπάτο και με υποθετικούς υπηκόους.
Εδώ θα χτίσουμε την ιστορία μας,
...που ξεκινάει με ένα χτύπημα στην πόρτα,
...και που όπως πάντα, επειδή ο υπηρέτης έλειπε, υποθετικός και αυτός, άνοιξε μόνος του την πόρτα,
... και που όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, εμφανίστηκε μια αλεπού,
...που φυσικά ήταν ντυμένη στα κόκκινα, τι άλλο θα μπορούσε να είναι.
-Ελα καλή μου-της είπε απλά-σε περίμενα.
Η αλεπού πολύ απόρησε,
...χρόνια έψαχνε ένα πρίγκηπα να της πει έτσι απλά, σε περίμενα-τόσοι και τόσοι μεγαλόσχημοι πρίγκηπες και με μεγάλα πριγκηπάτα μάλιστα, την υποδέχονταν μέχρι τώρα με τιμές και μεγαλεία και υποσχέσεις και μεγάλα λόγια {ξέρεις, αυτά, που είναι γλυκά στα αυτιά και ξεγελούν τις ανόητες αλεπούδες, σκέφτηκε στιγμιαία και που ποτέ εγώ δεν τα πίστεψα ευτυχώς}- και έτσι διάβηκε το κατώφλι.
…………….
Για κάποιο τρίτο, ένα παρατηρητή-που από δω και πέρα θα είναι μαζί μας και που δεν έχει και ιδιαίτερη παρατηρητικότητα- η αλεπού είναι το ίδιο, αν όχι και παραπάνω, περίεργη όσο και ο πρίγκηπας.
...φοράει πραγματικά ένα πανέμορφο φόρεμα, μα, να, σαν ταλαιπωρημένο φαίνεται και σαν τασαλακωμένο και αν το προσέξεις καλά, παρατηρητή, σαν να έχει κάτι πρασινάδες, σαν σε χορτάρι να έχει πέσει, μα σε ένα χορτάρι με παράξενο πράσινο χρώμα...
...το χρώμα που έχουν τα φυτά που φυτρώνουν ανάμεσα στα βράχια, κοντά στη θάλασσα, θα μου πεις, το ξέρω και το είδα πριν από σένα-και σίγουρα προτιμάω να έχω τον ανώδυνο ρόλο σου και όχι του πρίγκηπα, που θα πονέσει γιατί ζει με τις αισθήσεις όλες και το πράσινο χρώμα στο κόκκινο φόρεμα τον θλίβει, τον τυρανάει και τον κατατρύχει γιατί μπορεί και να το προκάλεσε{ κατά μία εκδοχή, που σύμφωνα με αυτή, ήταν ο ίδιος που την έσπρωξε, κατά μια άλλη όμως, εξίσου πιθανή, ήταν στο σκάφος και έκανε σέρφινγκ και απλώς το είδε, το πέσιμο το είδε και έφυγε γιατί προτίμησε την ελευθερία της θάλασσας με το απέραντο γαλάζιο, χωρίς κόκκινο και πράσινο}-
Η αλεπού στεκότανε απορημένη.
Ο καλός της πρίγκηπας λοιπόν έφυγε με το σκάφος και ο ψυχρός παρατηρητής ήταν στο μπαλκόνι!
Δεν το άντεξε αυτό.
Πήγε στο μπάνιο, έβγαλε το φόρεμα, το πέταξε στο καλάθι και, ολόγυμνη και πανέμορφη, πήγε και ξάπλωσε στο κρεβάτι.
...παρατηρητή, κρατάω το ρόλο του πρίγκηπα γιατί μόνο αυτός μπορεί να πάει στο δωμάτιο με το κρεβάτι...
...όπου η πανέμορφη καλή του, ακόμα απορημένη, ολόγυμνη, χωρίς σκεπάσματα περιμένει,
...εγώ, ο πρίγκηπας που η πανέμορφη καλή μου με περιμένει ολόγυμνη και απορημένη αλλά γιατί απορημένη;
Γιατί απορημένη καλή μου; τη ρωτά πριν ξαπλώσει πλάϊ της.
Εγώ σε ρωτώ.
Γιατί καλή μου;
Εσύ έβαλες τα χέρια στο στήθος σου, και μίλησες.
Εγώ καλή σου;
Με καλείς με την πιο ερωτική προσφώνηση, την πιο τρυφερή, την πιο πολύτιμη που την λέει κανείς για μια γυναίκα στη ζωή του, γιατί;
Πως με ξέρεις;
Πως με έμαθες;
Από αυτά που σου λέω;-θα ξέρεις φαντάζομαι, ένα σωρό αλεπούδες κείτονται στα βράχια που ανάμεσά τους φυτρώνουν φυτά με παράξενο πράσινο χρώμα που βάφει το φόρεμά τους και γιαυτό το βγάζουν και ξαπλώνουν στο κρεβάτι-
Από τι άλλο με ξέρεις;
Από τα βράδυα και τις νύχτες που δεν ξέρεις τι κάνω;
Από τα μεσημέρια που κοιμάμαι και μπορεί και να μην κοιμάμαι;
Ομως θα σε αγαπήσω να το ξέρεις!
Ο πρίγκηπας, δηλαδή εγώ, σηκώθηκε από το κρεβάτι.
...πήγα στο γραφείο όπου με περίμεναν υπομονετικά οι υποτιθέμενοι υπήκοοί μου.
...όλοι μαζί μου φώναξαν:
Πρίγκηπα- πρώτη φορά με φώναξαν με κεφαλαίο Π-, μην ακούς πλάνα λόγια!
...και εκεί που πήγαν να με πείσουν...
ένα μικρό αλεπουδάκι-στο πριγκηπάτο μου έχω και μικρά αλεπουδάκια-
μου μίλησε ψιθυριστά στο αυτί...
...και μου είπε...
Πρίγκηπα, σου λέει αλήθεια!
Πήγαινε ξανά στο κρεβάτι, πλάϊ της. Βγάλε την απορία από το βλέμμα της, αγάπησέ την και κάνε της έρωτα.
Έτσι έκανα.
a
Elixgeo
Η αλεπού είναι κατατρεγμένη, σαν μικρό κορίτσι, μάγισσα που κηνυγούν πολλοί για να τη κάψουν...
Μα ο πρίγκηπας σου μοναχικός δε, μα άνοιξε το κάστρο του και την αγκάλιασε.
Δεν νομίζω πως έχω διαβάσει σε τόσο λίγες γραμμές ομορφότερη εικόνα, όσο καιρό περιδιαβαίνω εδώ γύρω..
Post a Comment
<< Home