χθεσινό όνειρο
Ήταν ένα σπίτι σαν αυτό που μεγάλωσα, σαν αυτό που ζω και τώρα.. σκιερό. Είχε σύννεφα εκείνο το απόγευμα στον ουρανό. Γκρίζα πρόβατα σε γαλάζιο λιβάδι.
Βγήκα έξω φορώντας ένα νυχτικό. Αντίκρυσα τον μεγάλο κήπο. Αυτός ένας άλλος κήπος λιδάδι.. που τελείωνε στις πλαγιές τεσσάρων λόφων.
Αυτό που είδα όμως... Ένας κήπος που μέχρι εκεί που ξεκινούσαν οι λόφοι ήταν γεμάτος από χιλιάδες χρυσές καραβίδες. Που κουνιόντουσαν και λιάζονταν κάτω από τον ήλιο...
Το λιβάδι με τις χρυσές καραβίδες.
Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό.. μα εκείνη τη στιγμή το μόνον που σκέφτηκα ήταν τι θα συνέβαινε αν όλες αυτές οι καραβίδες πεθαίναν στο κήπο μου.
Ξαναμπήκα στο σπίτι, φόρεσα μια ζακέτα και έφυγα.
Έφτασα σε μια εκκλησία που μόλις μπήκα μέσα της σκοτείνιασε.. άρχισα να ανάβω κεριά παντού για να φωτίσει ο χώρος. Άναψα όλα τα μανουάλια της. Μύρισε λιβάνι.. Και τότε συλλογίστηκα ξανά τις καραβίδες στον κήπο μου. Είπα.. «πρέπει να επιστρέψω».
Φτάνοντας στο σπίτι αντίκρυσα τα πάντα χιονισμένα.. και σκοτάδι παντού.. Άναψα ένα γυάλινο φανάρι, το πήρα και βγήκα εμπρός για να δω τον κήπο.
Και τότε τον είδα κατάλευκο, χιονισμένο. Οι χρυσές καραβίδες λαμπήριζαν σκεπασμένες, κάτω από το αφράτο χιόνι. Ζωντανές..
..Περπάτησα ξυπόλητη μέσα στο λιβάδι. Πατώντας στο χιόνι. Άκουγα καραβίδες να κρατσανίζουν κάτω από κάθε πατημασιά μου.. Σταμάτησα και κάθησα οκλαδών με τις χρυσές καραβίδες κάτω μου και γύρω μου. Έστρεψα το βλέμμα προς τα πάνω. Κοίταξα το φεγγάρι που δέσχιζε σαν παλιό τρένο το νυχτερινό λιβάδι. Νόμιζα πως άκουγα μουσικές...
Και όλα σαν λίγο πιο όμορφα μου φάνηκαν με μιας.
5 Comments:
Υπέροχο! Εκπληκτικό! Ζηλεύω! Θέλω κι εγώ να ονειρεύομ' έτσι ωραία :)
Κάποιο παλιό τραγουδάκι άρχιζε κάπως έτσι..
Once there were green fields kissed by the sun
Once there were valleys where rivers used to run...
.....
και όλα σαν λίγο πιο όμορφα μου φάνηκαν με μιας ;)
ξέρεις ότι εί8ναι πάρα πολύ καλό και υγιές να ονειρεύεσαι και να θυμάσαι τα όνειρά σου έτσι?
...συγκλονιστικό, χωρίς να το καταλάβω κατάφερες να με βάλεις μέσα στο όνειρο σου.Μεγάλο ρόλο βέβαια έπαιξε και η μουσική η οποία είναι καταπληκτική.
Δώδεκα νύχτες μετά το χθεσινό σου όνειρο
θέλω να σου πω πως η περιγραφή σου στοίχειωσε το δέρμα μου
με ένα ανατρίχιασμα
με ένα μπλέξιμο ταραχής και γαλήνης...
Δεν ξέρω πως μπερδεύονται αυτά τα δύο
ξέρω όμως πως με μια γουλιά από το καπνισμένο σου talisker, το χθεσινό σου όνειρο, έγινε σημερινό μου...
Καλημέρα.
Υ.Γ.: Το Παρισάκι γευστικότατο και η μουσική σου επιλογή σκέτο στολίδι να λαμπυρίζει σαν σε βερνίκι υγρασίας, βουτηγμένο.
Post a Comment
<< Home