Φαν Μπάρτσα :)

Το πρωινό καφεδάκι πάντα στο Kasparo στη καρδιά της El Raval. Κάθε πρωί εκεί. Hola!
Περπατώντας βρήκα έναν ακόμη άγγελο. Δεν είναι σαν τον αγαπημένο μου από το Βερολίνο, αλλά ήταν και αυτός συμπαθητικός με φόντο το γαλάζιο.
Στο πάρκο Ciutadella αράξαμε κάποια μεσημέρια με τις μπυρίτσες μας. Είναι κλασσικό μέρος για την σιέστα των Καταλανών.
Στο λόφο Montjuic χαζεύεις τους απίθανους κήπους. Πρώτη φορά είδα σε τόση πληθώρα νούφαρα όλων των χρωμάτων.
Σε τουριστικά μαγαζιά με σουβενίρ βλέπεις ότι να'ναι. Μέχρι και τον Πικάσσο να σε υποδέχεται!
Το σπίτι ήταν 2 λεπτά με τα πόδια από την αγορά, κάτι σαν τη δική μας Βαρβάκειο, μόνο που εκεί σφύζει από χρώμα και έχει απίθανο φαγητό και φρέσκους χυμούς από νωρίς το πρωί έως αργά το απόγευμα.
Η εναλλαγή από τη γέφυρα του Καλατράβα πάνω στη θάλασσα,
στα στενά του barri Gotic στο κέντρο της πόλης...

Εκεί στο γοτθικό κομμάτι, βρίσκεις και το Els Quatre Gats. Στην έκθεση Barcelona & Modernity στο ΜΕΤ είχα δει ένα σωρό γι'αυτό το θρυλικό καφέ-βάση του Μοντερνισμού, όπου ο Πικάσσο έκανε τη πρώτη του έκθεση. Το τιμήσαμε πίνοντας ένα κρασάκι!
Για φαγητό απίθανο το Rosa Raval, με πολλές γεύσεις και από Μεξικό. Έμπαινα σ'αυτό το μαγαζί και άνοιγε η καρδιά μου από το τόσο χρώμα...
η ΜΟΡΦΗ της Raval, El Gato de Raval του Botero (ο Botero ζωγραφίζει και σμηλεύει τα πάντα χοντρά!). Τον γάτο τον λάτρεψα, καθώς τον έβλεπα συχνά τα βράδυα που πηγαίναμε για ποτάκι εκεί γύρω.
Η περιοχή El Raval που μέναμε είναι τύπου Ψυρρή-Γκάζι. Τελευταία νύχτα στη Βαρκελώνη και απέναντι από το σπίτι στο CCCB, σε μουσειακό(!) χώρο γίνεται πάρτυ για το κλείσιμο του Sonar Festival. Όλα τα ποτά τζάμπα. Μόλις το μάθαμε τρέξαμε... και ξημερωθήκαμε...
Αποχαιρετισμός στη πόλη. Ο Κολόμβος στη βάση του δείχνει πορεία.....
επόμενο ταξίδι που λοιπόν;