Κυριακή

Για τις μέρες που ζω σε αυτή τη γη,
για αυτή τη ζωή ή την επόμενη...

Για τις στιγμές που περπάτησα με τα πόδια μου γυμνά,
για τις ώρες που έχω βρεθεί στη φύση, μέσα της...

Για τους ανθρώπους που πέρασαν δίπλα μου στάθηκαν, έφυγαν,
για όσους άπλωσα τα χέρια μου...

Για τους φίλους που έχω αποκτήσει,
για τους λίγους που μπορεί να έρθουν...

Για τον έρωτα που με μπέρδευε πάντα,
για την αγάπη που μου έκλεινε τα μάτια...

Για τη ψυχή μου που τρελαίνομαι όταν αυτή σκοτεινιάζει,
για την καρδιά μου που χτυπά αληθινά...

Έναν στίχο να δανειστώ,
"Η αγκαλιά σου είναι η Σκάλα του Μιλάνου"... (Β.Παπακωνσταντίνου)

...απλά γιατί ένιωσα Άνθρωπος.

Λες να τα καταφέρουμε..;

...Πολυεθνικές, γραφεία, υπολογιστές, fax, αναλώσιμα, emails, επιστολές, υπερωρίες, αναλύσεις, αναφορές, διαδικασίες, αξιολογήσεις, meetings, brainstorming, projects, χώσιμο, στελέχη, χαρτογιακάδες, ανερχόμενοι, γλείφτες, μαχαιρώματα, θαψίματα...

Και εκεί που το μυαλό μου έχει ρετάρει, η ώρα είναι 7 παρά το απόγευμα, λέω στην απέναντι μου συνάδελφο-φίλη "ρε Τ., μου φτιάχνεις ένα στρυφτό, απ'αυτά τα ωραία που κάνεις με γεύση κεράσι..;", το φτιάχνει, μου το δίνει.
Λέει η Ε. "α, θέλω και'γω", φτιάχνει και σε εκείνη και της το δίνει.
Ας φουμάρουμε το τσιγαράκι μας λοιπόν...
Στη τρίτη τζούρα έπεσε η ιδέα... και εκεί "μας χτύπησε" και τις τρεις.
Και άρχισαν οι σκέψεις και τα πλάνα...

Φαντάζομαι τη στιγμή που θα δηλώσουμε παραίτηση...
Αδημονούμε για τη μέρα εκείνη (μπορεί να'ναι και νύχτα) που θα ανοίξουμε τα στόρια και τα φώτα στην ιδέα αυτή...

Γιατί αισθάνομαι τόσο νέα ακόμη και θέλω να τη παλέψω για πάρτη μου.
Να κάνω κάτι που θα γουστάρω, χωρίς να έχω κανένα πάνω απ'το κεφάλι μου.
Ας είναι κριτής ο εαυτός μου, και ας είναι ο πιο αυστηρός από κάθε άλλον...

σσσσσ....

Υπάρχει κάποιος να με ξυπνήσει;

Να πάψω να ονειρεύμαι...

Φώτα γύρω μου

Ωραία βραδιά...
...με μια θαμπάδα στα μάτια μου...
...να μυρίζω πικρά αρώματα...
...να αγγίζω τις μικρές φλογίτσες απ'τους ανθρώπους δίπλα μου...
...να ακούω μετά από πολύ καιρό, μα τη τύχη ήταν αυτή :

* "Which way can we go, only the moon casts a shadow.
When we look far below the path is sharp and narrow.
Your thoughts and mine, are far away from this moment, from this moment..."

...να γεύομαι στα χείλη μου φρουτένια οινοπνεύματα...

Θα ήθελα να κρατούσες τα χέρια μου μέσα στα δικά σου...
Τότε θα χαμογελούσα περισσότερο.

* Tarnation (Your thoughts and mine)

Χωρίς μάσκα εδώ

Καλώς ήρθες στο σπίτι με το φως των κεριών, τα γλυκά αρώματα, τις φωτογραφίες της πραγματικής ζωής μου...
Φόρεσα μια μάσκα στο πρόσωπο μου για να κρύψω τη ψυχή μου...
Σου φαίνεται πως είμαι όμορφη, μυστήρια διασκεδαστική, στιγμές θλιμμένη, απρόσμενα ευένδοτη, φειδωλή στα λόγια...
Φιλάς τα πορσελάνινα χείλη μου, αγγίζεις με τα ακροδάχτυλα σου τις ψεύτικες βλεφαρίδες, χαϊδεύεις τα επιτηδευμένα σκαλίσματα στα ζυγωματικά μου...
Σ'αρέσει... δεν θες να τη βγάλω. Μα βλέπεις ότι είναι μια μάσκα, το θες;
Εγώ φοβάμαι περισσότερο από σένα. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό;
Το μυαλό μου μ'απατά για λίγο ακόμη... Αλλά ξέρω πως ήδη φεύγω.

Φραουλένιος Κάμπος σήμερα η ψυχή μου...

Let me take you down,
'cos I'm going to Strawberry Fields Nothing is real,
and nothing to get hungabout Strawberry Fields forever

Living is easy with eyes closed,
misunderstanding all you see
It's getting hard to be someone but it all works out,
it doesn't matter much to me
Let me take you down,
'cos I'm going to Strawberry Fields Nothing is real,
and nothing to get hungabout Strawberry Fields forever

No one I think is in my tree, I
mean it must be high or low
That is you can't you know tune in but it's all right,
that is I think it's not too bad

Let me take you down,
'cos I'm going to Strawberry Fields Nothing is real,
and nothing to get hungabout Strawberry Fields forever

Always, no sometimes, think it's me,
but you know I know when it's a dream
I think I know I mean a "Yes" but it's all wrong,
that is I think I disagree

Let me take you down,
'cos I'm going to Strawberry Fields Nothing is real,
and nothing to get hungabout Strawberry Fields forever
Strawberry Fields forever......

Beatles