Χωρίς μάσκα εδώ

Καλώς ήρθες στο σπίτι με το φως των κεριών, τα γλυκά αρώματα, τις φωτογραφίες της πραγματικής ζωής μου...
Φόρεσα μια μάσκα στο πρόσωπο μου για να κρύψω τη ψυχή μου...
Σου φαίνεται πως είμαι όμορφη, μυστήρια διασκεδαστική, στιγμές θλιμμένη, απρόσμενα ευένδοτη, φειδωλή στα λόγια...
Φιλάς τα πορσελάνινα χείλη μου, αγγίζεις με τα ακροδάχτυλα σου τις ψεύτικες βλεφαρίδες, χαϊδεύεις τα επιτηδευμένα σκαλίσματα στα ζυγωματικά μου...
Σ'αρέσει... δεν θες να τη βγάλω. Μα βλέπεις ότι είναι μια μάσκα, το θες;
Εγώ φοβάμαι περισσότερο από σένα. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό;
Το μυαλό μου μ'απατά για λίγο ακόμη... Αλλά ξέρω πως ήδη φεύγω.