Λες να τα καταφέρουμε..;

...Πολυεθνικές, γραφεία, υπολογιστές, fax, αναλώσιμα, emails, επιστολές, υπερωρίες, αναλύσεις, αναφορές, διαδικασίες, αξιολογήσεις, meetings, brainstorming, projects, χώσιμο, στελέχη, χαρτογιακάδες, ανερχόμενοι, γλείφτες, μαχαιρώματα, θαψίματα...

Και εκεί που το μυαλό μου έχει ρετάρει, η ώρα είναι 7 παρά το απόγευμα, λέω στην απέναντι μου συνάδελφο-φίλη "ρε Τ., μου φτιάχνεις ένα στρυφτό, απ'αυτά τα ωραία που κάνεις με γεύση κεράσι..;", το φτιάχνει, μου το δίνει.
Λέει η Ε. "α, θέλω και'γω", φτιάχνει και σε εκείνη και της το δίνει.
Ας φουμάρουμε το τσιγαράκι μας λοιπόν...
Στη τρίτη τζούρα έπεσε η ιδέα... και εκεί "μας χτύπησε" και τις τρεις.
Και άρχισαν οι σκέψεις και τα πλάνα...

Φαντάζομαι τη στιγμή που θα δηλώσουμε παραίτηση...
Αδημονούμε για τη μέρα εκείνη (μπορεί να'ναι και νύχτα) που θα ανοίξουμε τα στόρια και τα φώτα στην ιδέα αυτή...

Γιατί αισθάνομαι τόσο νέα ακόμη και θέλω να τη παλέψω για πάρτη μου.
Να κάνω κάτι που θα γουστάρω, χωρίς να έχω κανένα πάνω απ'το κεφάλι μου.
Ας είναι κριτής ο εαυτός μου, και ας είναι ο πιο αυστηρός από κάθε άλλον...