Let me introduce my NEW friends

Στην εταιρεία που εργάζομαι τα meetings είναι τόσο συχνά, που σχεδόν τα 2/3 του εργασιακού μου χρόνου γίνονται κατα βάση αέρας κοπανιστός, εν μέσω παρουσιάσεων, brain storming και διαδρομικών συζητήσεων. Η τακτικότητα των εκπαιδεύσεων τόσο αυτών που παρακολουθώ όσο και αυτών που εισηγούμαι, μου δημιουργεί ώρες-ώρες την εντύπωση ότι παίρνω μέρος σε κάποιο παιγνίδι συλλογής πόντων. Λες και μαζεύω μίλια πτήσεων (ναι...θα’θελες...). Τελικός προορισμός η Ταγκανίκα.
Αντ’αυτού, το μόνο που αναγνωρίζω σε όλο αυτό, είναι η αλλαγή εικόνων και η επαφή μου με κόσμο, πράγμα καλό, που συχνά με τροφοδοτεί, με παίρνει απ’το χεράκι και με βγάζει έξω από τη καθημερινή ρουτίνα.
Έτσι λοιπόν, στη διάρκεια μιας εκπαίδευσης για μια εφαρμογή που στήναμε πέρσι το καλοκαίρι, με πήρε ο G από το χεράκι και με έβγαλε βόλτα ένα βράδυ.
Χθες τον συνάντησα έξω από τη δουλειά μου. Είχα να τον δω από πέρσι τον Ιούλη και χάρηκα που τον είδα, έστω και απρόοπτα. Άλλωστε εγώ έχω συνηθίσει από τέτοια, τα απρόοπτα. Γι’αυτόν δεν είμαι πολύ σίγουρη.
Τότε, ο G (ελληνοσουηδός), στις ελάχιστες μέρες που γνωριζόμασταν μου είχε προτείνει να πάμε στο Jönköping (Γιονσσεπιν) στη Σουηδία, να πλατσουρίσουμε στη λίμνη Vättern γιατί το πατρικό του ήταν ακριβώς εκεί. Η περιγραφή του υπήρξε απόλυτα ειδυλιακή, αλλά τι να το κάνεις... τη στιγμή που μου το έλεγε συνειδητοποιούσα ότι δεν πρόκειται να περάσω καλά, γιατί πρωταρχικώς έπληττα μαζί του, πράγμα που το συνειδητοποιούσα δραματικά μέρα με τη μέρα. Κατά πάσα πιθανότητα, βγαίνοντας από το απογευματινό του μπανάκι στη λίμνη θα μου έλεγε πως ψάρεψε βέρες. Οπότε «άστο μανούλα μου».
Βρε τον G! Έχει αφήσει μούσι ωστόσο, ίδιος Βίκινγκ στο πιο μελαχρινό του. «Φτούσου» του λέω «σαν καπετάνιος είσαι». Εκεί γέλασε. Και μου ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση για το ωραίο κόκκινο φουστάνι μου. Ήταν πάντα τζέντλεμαν.

Σήμερα ψάχνοντας να βρω ένα τραγούδι αποχαιρετισμού, εν’όψει του ταξιδιού μου στη Βαρκελώνη έπεσα πάνω σε ένα απίστευτο γκρουπάκι, τους “I’m from Barcelona”.
Είναι μια μπάντα αποτελούμενη από 29 καλλιτέχνες(!) που κάνουν τη τρέλα τους… Τους λάτρεψα και μόνο από το εξώφυλλο του δίσκου τους “Let me introduce my friends”, που μου θύμισε κολάζ σαν αυτά που έφτιαχνα μικρή.
Η μουσική και οι στίχοι τους στο πρώτο άκουσμα είναι σχεδόν αφελείς, μα αμέσως συνειδητοποίησα ότι είναι μια χαρούμενη, ζωντανή pop/indie και απλά αισιόδοξη μουσική, ακριβώς αυτό που μου χρειάζεται για να ενισχύσει τη διάθεση μου για το επικείμενο ταξίδι σε λίγα εικοσιτετράωρα. Με κάνει και χαμογελάω αγγίζοντας πανεύκολα την παιδική πλευρά του εαυτού μου.
Στο Collection of Stamps τραγουδούν περίτρανα πως κάθε γραμματόσημο είναι ένα μέρος στον κόσμο που μπορείς να πάς “You know I can’t believe I’m telling everyone that I know, That every stamp in my collection is a place we could go!” Και βέβαια μπορείς να πας!
Και στο We’re from Barcelona “I'm gonna sing this song with all of my friends and we're I'm from Barcelona - Love is a feeling that we don't understand, but we're gonna give it to ya”. Τόσο απλά.

Αναζητώντας πληροφορίες στη Wikipedia ανακάλυψα πως η μπάντα είναι από....... το Jönköping(!).

Σάββατο πρωί αναχωρώ από το Ελ Βενιζελ για το Ελ Πρατ. Αφήνω συντροφιά στο μπλογκ τους I’m from Barcelona. Όσο θα’μαι Barcelona. Και τα φιλιά μου!!!