1 προβατάκι, 2 προβατάκια, 3 προβατάκια, 4 προβ...

Μάλλον έπαιξε ρόλο το ότι το Σάββατο διανυκτέρευσα στο χωριό μου.
Το βράδυ κάθησα στη βεράντα . Όλοι έλειπαν. Το σπίτι είναι στην αρχή του χωριού και έχει απόλυτη ησυχία (α ρε τι σου είναι το χωριό). Το μόνο που ακουγόταν από μακρυά ήταν ήχοι από τις κουδούνες που φοράνε τα πρόβατα. Γκλιν γκλον, ωραίο, ρυθμικό και ειδικά μέσα στη νύχτα σου’κανε και το βουκολικό του. Δεν το πιστεύω έλεγα στον εαυτό μου, να πίνω το ποτάκι μου υπό τους ήχους κουδούνων Σάββατο βράδυ. Μου άρεσε όμως γιατί με ηρεμούσε.
Οι επιλογές που έχει το χωριό για να βγεις είναι το καφενείο του χωριού (άκυρο) ή η κοντινή κωμόπολη, αλλά δεινοπαθείς την ώρα και τη στιγμή αν βρεθείς σε τοπικό μαγαζί. Μουσική ελεεινή και ο κόσμος σε κόβει με τη μία, λες και γράφεις στο κούτελο «δεν είμαι από εδώ». Σπίτι καλύτερα.

Νύσταξα, πήγα για ύπνο. Και κάποια στιγμή με επισκέφθηκε το πρόβατο...
Το πρόβατο εμφανίστηκε μέσα στο σπίτι μου στην Αθήνα και θρονιάστηκε στη μεγάλη φλοκάτη του δωματίου μου. Όταν το είδα πρώτον σκέφτηκα πως πρέπει επιτέλους να σηκώσω τα χαλιά (καλοκαίριασε) και δεύτερον ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ;
Το πρόβατο ήταν παχύ και λευκό με τρελό μαλλί, σαν αυτά της Αυστραλίας και όχι σαν τα βρωμιάρικα τα δικά μας που είναι μπεζ-καφέ. (Η φωτογραφία βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι του ξαδέλφου του από το Μεξικό, και όχι η δική του, αλλά αυτή μου άρεσε).

Το πρόβατο με κοίταξε και μου μίλησε. Όχι «μπεεε» και μαλακίες, μου μίλησε κανονικά. Μου ζήτησε νερό και μου είπε πως πρέπει να βάλω τάξη στο σπίτι μου.
Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό το έχω παραμελήσει το σπιτάκι μου γιατί δεν μαζεύομαι και πολύ μέσα, αλλά με ενόχλησε που μου την είπε το πρόβατο.
Μόλις ήπιε το νερό που του πήγα, του ζήτησα να φύγει, αλλά το πρόβατο μου είπε πως δεν θα πάει πουθενά αν δεν βάλω τάξη στο σπίτι μου (κολοπρόβατο) και αν δεν πάρω να διαβάσω το Φωτογράφο της Τουλούζης! Εκεί τα’χασα. Τις προάλλες είχα πάει να αγοράσω ένα βιβλίο και αμφιταλαντευόμουν μεταξύ του Ουελμπέκ και του Ντυμπουά. Τελικά επέλεξα τον πρώτο. “Η δυνατότητα ενός νησιού” μου φαίνεται βαρετό και μετάνοιωσα που το πήρα. Αλλά είναι διαφορετικό όσο να’ναι, να σου αντιπροτείνει κάτι ένα πρόβατο με πνευματικές ανησυχίες...
Το πρόβατο μετά από αυτό το έδιωξα. Μάλιστα όπως του άνοιξα τη πόρτα το κλώτσησα στα πισινά του και το ξαπόστειλα κανονικά από τις σκάλες. Και πολύ το ευχαριστήθηκα.

Κάποτε είχα ξαναδεί πρόβατα στο σπίτι μου και ήταν από τα όνειρα που μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση, γιατί αφ’ενός τα θυμάμαι σπάνια πλέον και αφ’εταίρου ένα τέτοιο όνειρο, τι στο καλό, σου μένει...
Τα όνειρα είναι μυστήρια. Δεν προσπαθώ να τα αναλύσω, κάποτε προσπαθούσα και πάντα στο τέλος κατέληγα να σκέφτομαι βλακείες. Είμαι σίγουρη όμως πως το πρόβατο προσπάθησε να μου πει κάτι να αλλάξω. Το υποσυνείδητό μου φωνάζει υπό τη μορφή προβάτου. Αυτή είναι η εύκολη εξήγηση. Η δύσκολη είναι ο τρόπος να βάλω τάξη στο σπίτι μου, που μπορεί να εννοούσε τη ζωή μου. Λέω τώρα...
Μάλλον έπρεπε να ρωτήσω τη γνώμη του πριν το ξαποστείλω. Και αποκλείεται να ξανάρθει τώρα μετά τα κλωτσίδια.