Κασσάτο

Σήμερα στη δουλειά είχαμε για διακοσιοστή φορά ένα από αυτά τα εκ-πληκτικά meetings για brainstorming (Θεέ μου, δεν θέλω άλλο) . Συνάντηση για καταιγίδα σκέψεων. ... Άκου να δεις...
Ήρθε λοιπόν και μια συνάδελφος σε «υψηλά ιστάμενη θέση». Με το συγκεκριμένο άτομο είχα άπειρες φορές κοντραριστεί στο παρελθόν, μεγάλο μένος θεωρούσαν και όλοι οι γύρω ότι υπήρξε μεταξύ μας. Και η αλήθεια είναι ότι εγώ για όσο την ξέρω, την συχτήριζα από μέσα μου.
Την προηγούμενη εβδομάδα είχα πάει στο τμήμα της για μια εκπαίδευση που έκανα. Μέσα στα χαμογελάκια εγώ. Ένα «καλησπέρα» και ένα «σ’ευχαριστούμε πολύ καλό βράδυ» ήταν όλες οι κουβέντες της. «Α! Ωραία» σκέφτηκα «το ρήγμα του μίσους βαθαίνει....».

Σήμερα λοιπόν, αφού τελείωσε η συνάντηση με πλησιάζει και μου λέει: «Πάμε για ένα τσιγαράκι;» «Πάμε» λέω... Και ασυναίσθητα πιάνω τα μαλλιά μου κοτσίδα μπας και τα γλυτώσω από το ξεμάλλιασμα... Και’κείνη κοτσίδα τα έχει. Μόνιμα όμως (κάτι σημαίνει αυτό...)
Και άκουσα λόγια... που ειλικρινά δεν περίμενα.
Πόσο με εκτιμάει, τι έχουν πει οι τάδε και οι τάδε για μένα, πόσο όμορφη που είμαι, πόσο θα΄θελε να με γνώριζε καλύτερα γιατί πάντα μιλάμε τηλεφωνικά και για δουλειά....και άλλα τέτοια. Εγώ αποσβολωμένη.
Και μου το σκάει στο τέλος... «ξέρεις, επειδή έχω πει για σένα στον αδερφό μου...» εγώ έχω γίνει ήδη κασσάτο.... «θα ήθελα να γνωριστείτε». Και μου δείχνει μια φωτογραφία του στο κινητό της.
Εεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;;; Κόκκαλο η Σάβιω.

Ανοίγω παρένθεση ο αδερφός “δεν παλεύεται” κλείνω παρένθεση.
Και άσχετα μ’αυτό.... Πως της ήρθε..;

Αρνήθηκα ευγενικά, λέγοντας της ότι διατηρώ “αισθηματικό δεσμό”....
...ακόμη γελάω.