"Face Off"

Για μένα είναι μεγάλη πρόκληση οι μάσκες. Γιατί μου προκαλούν φόβο... και ότι με φοβίζει συνάμα με γοητεύει. Γι'αυτό πάντα αντιδρώ παράξενα.
Φοράω μάσκες για να μεταμορφώνομαι, σχεδιάζω μάσκες, τις φτιάχνω με τα χέρια μου, μ'αρέσει να τις χαζεύω όπου τις βλέπω, να τις παρατηρώ φορεμένες στους άλλους.
Γεύομαι τη χαρά της πραγματικής μάσκας πλέον μόνον σε καρναβάλι...

Εγώ πια την έβγαλα τη δική μου "μάσκα". Το έχω πει και σε παλαιότερη γραφή μου εδώ.
Και από τότε που έγινε αυτό θέλω να αφαιρώ τις φορεμένες από τα πρόσωπα των άλλων, αυτές τις εκτός Αποκρεών...

Όταν μ'αγκαλιάσεις ξέρω πως θα νιώσω αιφνιδιασμένη. Μα θα γίνει...
Μπορεί να τρομάξω, έτσι όπως θα φέρεις το κρυμμένο πρόσωπο σου κοντά στο δικό μου...
Και θα έρθει το νερό της ψυχής στα μάτια μου. Θα κυλήσουν τα δάκρυα μου να πέσουν ροδοπέταλα πάνω στη μάσκα σου... να τη ξεφλουδίσουν, να τη διαβρώσουν...
Τα κομμάτια της θα πέσουν και θα θρυμματιστούν, κρύσταλλινες πέτρες από ουρανοξύστη, απρόσιτο μου πρόσωπο...

Θα μείνω να κοιτώ τα μάτια σου, αυτά που μου κρύβεις.
"Χάρη στα μάτια, η ψυχή φαίνεται ευχαριστημένη στη φυλακή του σώματος,
αφού χωρίς αυτά μια παρόμοια φυλακή θα ήταν βασανιστήριο"*

Θα δεις και'συ μέσα μου άραγε; Μέσα, πίσω από τα μάτια μου...
Μα προτού δεις, κλείσε τα μάτια. Τα χείλη μας θα ενωθούν όταν έρθει η ώρα...

* Leonardo Da Vinci