Sunday, April 15, 2007

Πρέπει επιτέλους να κοιμηθώ απόψε


Πως θα μπορούσε η μνήμη να μας βοηθήσει να διεκδικήσουμε τη ζωή μας; Ρώτησα την Έ. Πάντα πίστευα πως η μνήμη είναι ο πιο ισχυρός δεσμός που μπορεί να έχει ο άνθρωπος με το παρελθόν του. Και πως θα μπορούσαμε να τη χρησιμοποιήσουμε δυναμικά για να κάνουμε μεγάλες ανατροπές στο παρόν και για ότι έρχεται. Η μνήμη λειτουργεί με θράσσος, δικαιωματικά. Δεν έχει υποχρεώσεις, παρά μόνον δυνατότητες, δικαιώματα σε όλο μας το είναι και το ζην. Φέρνουμε στο νου εικόνες, συναισθήματα, ανακαλούμε μυρωδιές. Απλά γιατί έτσι το αφήνουμε να μας συμβεί τη δεδομένη στιγμή.

Η Έ. με κοίταξε και χαμογέλασε. Είσαι ο πιο ατρόμητος άνθρωπος που έχω γνωρίσει, μου απαντά. Είσαι ηλίθια της είπα. Αν ήμουν ατρόμητη δεν θα έκλαιγα τη στιγμή που μου το έλεγε. Τα δάκρυα μου πέσανε στο ποτήρι κάνοντας τη σύσταση του ούζου που έπινα ακόμη πιο θολή. Οι ατρόμητοι άνθρωποι δεν κλαίνε ποτέ.
Άρχισε να μου εξιστορεί και να υποστηρίζει την άποψη της και εγώ στωικά έβλεπα και άκουγα ως παρατηρητής της ζωής ενός άλλου. Τότε άρχισα να επιβεβαιώνω πως η εντύπωση που έχω για τον εαυτό μου, η ζωή αυτή στα μάτια των άλλων είναι μια άλλη εικόνα. Πιο ξεκάθαρη από αυτή που έχω εγώ για μένα. Και διαφορετική σε πολλά γαμώτο. Αν μπορούσα να δω και’γω αυτή την εικόνα, μήπως τελικά έπραττα και διαφορετικά. Μπα, καλύτερα στο κόσμο μου...

Ζούμε τη ζωή, αλλά μπορούμε να τη φανταστούμε; Νομίζω δεν είναι πολύ εύκολο να φανταστείς τη ζωή. Είναι παρακινδυνεμένο. Για πολλούς αυτό μπορεί να αποβεί εώς και τρομακτικό ή τραυματικό. Αν κάτσεις να σκεφτείς τις άπειρες δυνατότητες που απλώνονται μπροστά σου, εκτός του ότι αρχικά αυτό μπορεί να σε ενθουσιάσει, μπορεί να σε συντρίψει, αν συνειδητοποιήσεις πως απλά υπάρχεις. Ποιές δυνατότητες άρπαξες από τα μαλλιά και ποιές άφησες να γλυστρήσουν, τραβώντας το καζανάκι κιόλας. Πολλοί μπερδεύουν τη ζωή με την ύπαρξη. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου και λέω «αυτός υπάρχει, δεν ζει».

Θύμησα στην Έ. πως τον τελευταίο χρόνο σκέφτομαι τη ζωή μου όπως είναι επί του παρόντος, αλλά με μια άλλη προοπτική. Φέρνω στο νου μου εικόνες σαν να ζω παράλληλες ζωές. Πάντα το γούσταρα αυτό, από παιδί. Εντελώς διαφορετικές ζωές, που μπορεί να άλλαζαν και τη ψυχοσύνθεση μου σε κάθε περίπτωση. Η ζωή νούμερο 6 είναι ενδεχομένως αυτή που μου αρέσει περισσότερο να επιλέξω για να πραγματώσω.

Το να ζεις επικινδύνως! Η άλλη αγαπημένη Έ. έτσι μου είπε μια φορά. Της ζήτησα να μου γράψει σε ένα χαρτάκι τη φράση, διότι στα ιταλικά που τη πρόφερε, δεν μπορούσα να τη καταλάβω. “Vivere Pericolosamente”. Σιγά το επικίνδυνο. Η ψυχή μου μπορεί να γαμιέται, αλλά το μυαλό μου παίζει πιο δυνατά παιχνίδια.
Κοίτα πως θα γίνει η μεγάλη ανατροπή. Κοίτα.




Ο blogger από την άλλη, μου κάνει παιχνίδια και με δυσκολεύει να ανεβάσω τις φωτο από το ταξίδι. Να δω πότε θα τα καταφέρω...

18 Comments:

Blogger Caesar said...

Από τους προβληματισμούς σου & μόνο έχεις ξεκινήσει ήδη για ανεξερεύνητα μονοπάτια. Μόνο μην αργείς...

15/4/07 7:20 AM  
Blogger 3 parties a day said...

Όλες οι περιπέτειες ξεκινάνε μ' ένα όραμα.
Αναμένω...

15/4/07 10:08 AM  
Blogger Tradescadia said...

Σου το έχω πει και θα συνεχίσω να στο λέω μέχρι να ματώσουν τα χείλια μου: όσο τολμάς, ρισκάρεις, δοκιμάζεις, εκτίθεσαι, τόσο ζεις. Όσο κι αν δεν το αντιλαμβάνεσαι, η μνήμη πάντα λειτουργεί καταλυτικά και σε πηγαίνει ένα βήμα πιο μπροστά στο παρόν σου. Δεν είναι πάντα εύκολο, το ξέρω, αλλά είναι ο μόνος τρόπος. Όσο για την εικόνα σου, στην ψυχή σου μέσα ξέρεις ότι αναγνωρίζεις πλήρως αυτό που βλέπουν και οι γύρω σου σε σένα. Απλά μερικές φορές δεν του δίνεις αρκετό αέρα να αναπνεύσει και να γίνει δυνατό. Σε γλυκοφιλώ με την αγάπη μου!

15/4/07 12:46 PM  
Blogger Aggelos Spyrou said...

Από την άλλη εγώ πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: Όσο περισσότερο σκέφτεσαι, τόσο λιγότερο ζεις...

Είναι ωραίο να φαντάζεσαι τη ζωή που θα σου άρεσε... Είναι ακόμα καλύτερο όμως, να φτιάξεις γύρω σου τη ζωή που σου αρέσει.

Δύσκολο δε λέω... Αλλά, τελικά, όλα στο μυαλό μας είναι.

0:)

15/4/07 3:56 PM  
Blogger unlearn... said...

Πήγα να γράψω κι εγώ κάτι...αλλά διάβασα τον Άγγελο και με κάλυψε απολύτως!
Αυτά ήθελα να πω κι εγώ αλλά μάλλον δε θα τα κατάφερνα τόσο καλά.

Κοιτάω, κοιτάω....και χαμογελάω!

Την καλημέρα μου :)

15/4/07 4:35 PM  
Blogger Attalanti said...

Η φωτογραφία είναι ά-παι-χτη και άκρως ταξιδευτική. Σκέψου ένα πράγμα: υπάρχουν μέρες ολόκληρες που μπορείς να ζεις τη ζωή νούμερο έξι. Το έχεις κάνει ήδη και ξέρεις πως να το καταφέρεις. Να θέλεις να φτάσεις κάπου που θα μπορείς να ονειρευτείς. Το έχεις, είμαι σίγουρη!

15/4/07 7:24 PM  
Blogger Desposini Savio said...

Κάιζερ χρειάζεται μια σχετική μεθοδικότητα. Αυτή τη φορά δεν είναι ότι κάτσει που λέμε. Θα γίνει...

3parties λες όραμα. Καλύτερα όαση θα έλεγα.

Tradescadia τώρα τι θέλεις δηλαδή..; Ξέρεις πάρα πολύ καλά τη Δεσποσύνη και μάλλον έχεις δίκιο. Θα είσαι δίπλα μου; Έστω και νοητά, παντού όπου και αν πάω;

Άγγελε καλώς όρισες! Εάν δεν σκεφτείς νομίζω δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Άσε με τώρα που το'χω!

Unlearn/ και άλλο new entry!
Γειά σου παιδί :) Και'γω χαμογελάω τώρα.

Attalanti σ'ευχαριστώ όμορφη. Να σου πω κάτι... θέλω να το ζήσω πραγματικά και όχι μόνον στη φαντασία του νου. Και αυτό ετοιμάζω.

15/4/07 8:23 PM  
Blogger Tradescadia said...

Είμαι. Και θα είμαι. Και το ξέρεις.

15/4/07 9:57 PM  
Blogger allmylife said...

δεν ανησυχώ για σένα Δεσποσύνη.

16/4/07 7:16 AM  
Anonymous Anonymous said...

΄Ολα όσα είπες για την μνήμη είναι αλήθεια , επίσης αυτές οι παράλληλες ζωές που έχουμε στο μυαλό μας και μία απο αυτές μας αρέσει περισσότερο , τελικά συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους.
Μέσα απο το Ποστ βγάζεις μεγάλες αλήθειες για την ζωή .
Καλημέρα

16/4/07 12:48 PM  
Blogger Desposini Savio said...

Tradescadia :x

All my Life μου έχεις λείψει τελευταία...

@ Trelofantasmeni
γειά σου :) εσύ τι κάνεις για τη ζωή που γουστάρεις περισσότερο;
Τη ζεις; Οδηγίες χρήσεως έχεις να μου προτείνεις;;;

16/4/07 5:19 PM  
Blogger Paranoia said...

κι εγώ τώρα ρωτάω
κοιμήθηκες τελικά?

16/4/07 6:13 PM  
Blogger Disposition21 said...

Desposini Savio said...

Βλέπω ανθρώπους γύρω μου και λέω «αυτός υπάρχει, δεν ζει».

--

Πώς γίνεται να το αλλάξεις αυτό; Να βοηθήσεις δηλαδή τους άλλους να ζήσουν, κι όχι απλά να υπάρχουν. Και την μεγάλη ανατροπή που λες, σου εύχομαι να την κάνεις :)

16/4/07 8:09 PM  
Blogger Desposini Savio said...

paranoia ε τα κατάφερα στις 5μιση το πρωί!

disposition21 σε ευχαριστώ για τη θετική σκέψη! πολύ!
κοίτα, αρχικά κοιτάω να ζω εγώ, όσο εγωιστικό και αν σου ακούγεται. δεν είμαι σε φάση να βοηθήσω ανθρώπους που δεν με απασχολούν, πως θα βγουν από το τέλμα τους... απλά είναι κάτι που βλέπω.

16/4/07 10:47 PM  
Blogger cindaki said...

Ακόμη και ο πιο ατρόμητος άνθρωπος, έχει ανάγκη να σπάσει κάποια στιγμή... Αυτό δεν τον ακυρώνει.

Ούτε εγώ δεν μπορώ να θυμάμαι το ζειν επικινδύνως στα Ιταλικά, γι' αυτό και το παράφρασα λιγάκι σε Vivere Speedy Gonzales!!!Τι να κάνω, αυτό μου έρχεται πιο βολικό και παιχνιδιάρικο!!!

Καλημέρα!

17/4/07 11:58 AM  
Blogger celsius33 said...

Βαθειά ανθρώπινο και συγκινητικό το απόσταγμα της σκέψης σου. Τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα αλλά ούτε και τόσο δύσκολα νομίζω , όλα εξαρτώνται από μας και τη χροιά που τους δίνουμε. Εύχομαι καλό δρόμο και χαρά να ναι το κερασάκι στην τούρτα σου , θα χαρώ να γνωριστούμε κάποια στιγμή.

17/4/07 2:22 PM  
Blogger Desposini Savio said...

Sofi καιρό που είχα να σε δω! Μ'αρέσει το translate που έκανες¨:)

Celsious αυτό είναι αμοιβαίο και από πλευράς μου.
Τα πράγματα είναι όπως τα λες, έχω βάλει ήδη το μυαλό μου σε περίεργες διεργασίες...

17/4/07 2:40 PM  
Anonymous Anonymous said...

Οχι κοπέλα μου δεν την ζω δυστυχώς , χθες είδα μια διαφήμιση αυτή με τον προπονητη μπασκετ τον Π.Γιαννάκη καλά λέει σε ένα σήμείο δεν ζούμε τις στιγμές βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέλος...

17/4/07 4:39 PM  

Post a Comment

<< Home