λέξεις αγριόχηνες

Ενώ η ψυχή μου είναι φωτεινή σαν ηλιόλουστο δωμάτιο με θέα απ’το παράθυρο λιβάδια & λίμνες, τέτοιες μέρες μουντές βροχερές, όπως η σημερινή, μεταμορφώνεται σε δωμάτιο σπιτιού σε χώρα του αρκτικού κύκλου, με αχνό το φως από λάμπα κηροζίνης.

...με το χαμόγελο σου να είναι αληθινό
όσο και το βλέμμα σου,
να πάρεις τα χέρια μου μέσα στα δικά σου,
να φιλάς τα χείλη μου,
και εγώ να σου δαγκώνω το πιγούνι,
θα σε κάνω μπάνιο,
να με λούζεις,
να με χαιδεύεις,
να κάνουμε έρωτα πριν ανοίξουμε τα μάτια μας,
κάθε πρωί,
τις νύχτες να κοιμάσαι μέσα μου,
να μ'αγκαλιάζεις γύρω από τη μέση,
θέλω να τρέχουμε στους δρόμους,
και να κοιτάμε μέσα σε σπίτια από μισάνοιχτα παραθυρόφυλλα,
ανθρώπους, πίνακες, βιβλία και φωτογραφίες,
να ακούμε μουσικές,
να βλέπουμε ταινίες,
θα βάφουμε τους τοίχους μας πράσινους και πορτοκαλί,
θα φτιάχνω κεικ σοκολάτας και στρούντελ με κρέμα,
να ψήνεις τους ελληνικούς,
βόλτα στο δάσος δίπλα σε μια λίμνη,
στη θάλασσα σε βραχώδη ακρογιάλια,
να ταξιδεύουμε,
να με παρασύρεις,
και να μου γελάς,
θα σου γελάω και’γω,
θα σε παρασέρνω,
και θα μιλάμε,
θα τσακωνόμαστε
και θα βρίσκουμε λύσεις,
να σου χαιδεύω το πρόσωπο,
να γλείφεις το λαιμό μου,
....και ακόμη χίλια πράγματα.
Θα γίνουν; κάποτε...

Τότε, εκείνη τη μέρα, γύρισα τη πλάτη μου σε ότι είχα νιώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, κατάπια πάλι το κλειδί μου ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά πίσω μου και μπήκα σ'ένα ταξί για να φύγω πολύ μακριά...
Οι λέξεις που φώλιαζαν καιρό στο μυαλό μου, έγιναν αγριόχηνες και πέταξαν σε άγνωστους τόπους.
Νομίζω πως η φράση «είμαι ερωτευμένη μαζί σου» πέταξε δυνατά, πρώτη απ'όλες σαν την Άκα από τις "Περιπέτειες του Νιλς Χόλγκερσον".
Ίσως κάποτε να επιστρέψουν σαν αποδημητικά πουλιά για να τις χαρίσω εκεί που πρέπει.