Πίνα κολάντα

Στάση μετρό Ακρόπολη. Σε ένα τεταρτάκι καθόμασταν στα γλυστερά ancient marbles όπως τα έλεγα στη Β. και γελούσαμε παρατηρώντας από ψηλά την πιο άναρχη πόλη από πλευράς δόμησης, πανευρωπαικώς (μπορεί και παγκοσμίως). Φωτογράφισα την πρωτεύουσα όσο πιο χαριτωμένα μπορούσα, με τις κεραμιδοσκεπές σε πρώτο πλάνο έτσι για το ξεκάρφωμα, πριν το απόλυτο τσιμεντί.
Είχα να βολτάρω εκεί πάνω 5 χρόνια. Η αλήθεια είναι πως ο Παρθενώνας μου είχε λείψει μα περισσότερο το Ερέχθειο που είναι και ο αγαπημένος μου ναός από όλο το σετάκι. Επί τουρκοκρατίας είχε χρησιμοποιηθεί και ως κατάλυμα για να στεγάσει ο τότε τούρκος διοικητής το χαρέμι του, άκουσα μια ξεναγό να αναφέρει σ’ενα γκρούπ άγγλων την ιστορία (φαντάζομαι το Ερέχθειο ημιφωτισμένο, με μυρωδιά πατσουλί και τέζα στο ναργιλέ...).

Κυριακάτικη τουρνέ. Παρθενώνας, Θησείο, Σύνταγμα, Κολωνάκι, Ακαδημία και πάλι κάτω Ψυρρή. Τις τελευταίες μέρες κάτι έχω πάθει με το κέντρο. Όλο εκεί τραβιέμαι. Τη Παρασκευή που κατέβηκα να δω ένα ταινιάκι, πήγα στο μπαρ του σινεμά και παρήγγειλα γρανίτα φράουλα. Είχα να πιώ γρανίτα από τότε που ήμουν μικράκι και μου έπαιρνε η μαμά μου όταν πηγαίναμε θέατρο. Μετά περπατούσα μόνη την Πανεπιστημίου και έλεγα «έτσι να γουστάρεις». Μου έχει κολλήσει αυτή η έκφραση τελευταία, τι έχω πάθει. Και σήμερα είπα στον εαυτό μου πως ήρθε η άνοιξη, χειμωνιάτικα ρούχα τέλος, καπέλο για τον ήλιο, «έτσι να γουστάρουμε».



Βρέθηκα σ’ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι νωρίς το απόγευμα και παρήγγειλα κοκτέηλ με αστείο όνομα. Μια πίνα κολάντα, που έγιναν δύο και έγιναν τρεις. Με φόντο ζωγραφιές οσάν τη ζούγκλα της Ζανζιβάρης και εξωτικά παπαγαλάκια μα καθόλου κιτς ήταν σαν να έπινα το ποτάκι μου σε μπητς μπαρ χωρίς όμως να ακούω το κυματάκι να σκάει. Ο Κουρτ, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού που ξέχασε να επιστρέψει στην Αυστρία από κάποιες καλοκαιρινές του διακοπές στην Ελλάδα, μου έλεγε πως βρήκε τον προσωπικό του παράδεισο εδώ. Μπορούμε να κάνουμε ανταλλαγή παραδείσων τον ρωτάω; Να πάρω το σπιτάκι στη Βιέννη να πάρεις εσύ το δικό μου στην Αθήνα; Γέλασε. Το σπίτι στη Βιέννη το πούλησε, πούλησε τα πάντα και ήρθε στην Ελλάδα μόνιμα. Ατύχησα. Ή μήπως όχι.

Όνειρα γλυκά, καληνύχτα και καλή εβδομάδα.